De coming-out.
Veel jongeren worstelen met hun gevoel. Ben ik homo, ben ik bi? Het is iets dat je goed dwars kan zitten. De reden hiervoor is meestal dat men bang is voor negatieve reacties. Meestal weet je omgeving het al of vermoeden zij dit. Over het algemeen weten moeders het ook van hun kind, maar wachten op hun coming-out. Eigenlijk zouden ouders bij het vermoeden hiervan het gewoon aan hun kind moeten vragen. (Maar dat is mijn mening.) Sommigen kunnen er jaren mee blijven zitten en dat is zonde van de tijd. Hieronder kun je verhalen lezen van jongens/mannen die hun coming-out gehad hebben. Het kan je helpen bij het zetten van de stap naar jouw coming-out.
Tips:
1.) Neem een goede vriend of vriendin in vertrouwen. Als je iemand achter je hebt staan, maakt het een stuk gemakkelijker. Je kunt deze persoon ook vragen met je mee te gaan, als je het anderen wilt vertellen. 2.) Schrijf het op een briefje en geef dat aan (bijvoorbeeld) je moeder. 3.) Vergeet nooit dat het zeggen maar een paar seconde duurt. 4.) Noem het misschien geen 'ik ben homo' maar 'ik val op jongens/mannen.' 5.) Als iemand het weet, kun je vragen of hij/zij het de anderen kan vertellen. 6.) Je eigen levensgeluk staat voorop, wees niet bang voor negatieve reacties. Negatieve personen zijn jou niet waard. 7.) Geef je omgeving de tijd om aan het idee te wennen. 8.) Twijfel je over iemands reactie? Vraag dan eerst hoe hij/zij in het algemeen over homoseksualiteit denkt.
'Kom uit de kast zodra je het weet, vertel het dan.' 'Maak het niet te zwaar, wees jezelf en kom uit de kast.' 'Dan ben je vrij en kun je doen en laten wat je wilt.' 'Meestal weten moeders het al.'
De comingout van Jesse (18). 'Wat moet ik nu, hoe ga ik hiermee om?' 'De waarheid is het makkelijkst, je maakt het jezelf alleen maar moeilijk.'

Coming-out van Dennis.
Mijn naam is Dennis en ben nu 18 jaar oud. Ik weet vanaf mijn 14e jaar dat ik gay ben. Ik heb het altijd verzwegen. Op school kreeg ik vaak opmerkingen van "ben jij gay of zo?" wat ik gaf dan vaak zo kort mogelijk antwoord om de vraag maar te ontwijken. Of als ze door gingen vragen liep ik gewoon weg.

Op een dag was ik het zo zat al die opmerkingen dat ik naar een goede vriendin ben gegaan. Bij haar heb ik mijn coming-out gedaan. Zei vertelde tegen mij dat ze het niet had verwacht, het was niet aan mij te zien. Ik heb haar toen verteld dat ik zulke dingen goed kon verbergen.

Toen heb ik een aantal maanden gewacht. In een van die maanden kwam er een collega bij mij en hij vertelde dat hij van mijn vriendin gehoord had dat ik gay was. Tegen hem kon ik dat niet ontkennen. dus hij vertelde mij dat hij ook gay was. Dan heb je zoiets van gelukkig ik ben niet de enige. Intussen zijn we goede vrienden (hij had al een vriend).

Voor mijn ouders heb ik mijn coming-out ook inmiddels gedaan. In de winter van 2009. Ik vond het heel erg moeilijk om te vertellen. Ik heb het verteld tegen mijn moeder en die zou het aan mijn vader vertellen. Mijn moeder zei dat ze het helemaal niet erg vond. Mijn vader kwam s'avonds thuis en mijn moeder had het verteld en toen kwam hij naar mij toe en zei ik vind het helemaal niet erg zolang jij maar gelukkig bent!

Op dit moment heb ik geen vriend, heb een aantal lieve vriendinnen. Dus om alles samen te vatten ik heb helemaal geen moeilijke coming out gehad. Ik raad echt iedereen aan die tijfelt of hij het nu gaat vertellen het NU te doen je voelt je er echt beter door en er valt een grote last van je schouders. Dennis.

Coming-out van Alex.
Erachter komen dat je anders bent, is heel moeilijk. Vooral in de puberteit. Want dan ben je vaak al heel snel onzeker. Hier mijn verhaal. Als ik nu, op mijn 17e, terug kijk wist ik het al eigenlijk al wel langer dan dat ik altijd voor mij zelf heb willen toegeven.

Het begon denk ik toen ik een jaar of 11 of 12 was. Ik zat toen nog op scouting. Daar was een jongen die ik wel leuk vond. Maar absoluut niet verliefd op was. Maar we waren wel vaak met elkaar aan het ouwehoeren, waarbij wij ook bij elkaar in het kruis voelden. Dit vond ik toen niet erg. Het werd pas voormij zelf duidelijker toen ik mijn 1e sexuele contact met een jongen kreeg. Hij zat ook bij mij op scouting, en ook op voetbal. Het begon toen ik een nacht bij hem bleef logeren. Toen hebben wij elkaar voor het eerst afgetrokken. Dit is later nog veel vaker gebeurd.

Dit was voor mij de eerste aanwijzing. Het viel mij op dat ik steeds meer naar jongens ging kijken, en steeds minder naar meisjes. Toch wou ik dit niet toegeven. Ik heb eerste voor een aantal jaar volgehouden dat ik dan wel bi zou zijn. De gevoelens voor jongens waren er absoluut. Maar die voor meisjes niet. Maar ik dacht dat die van zelf wel zouden komen. Totdat ik op een gegeven moment helemaal gek werd van mijzelf. Van al die vragen in mijn hoofd. Het was tijd om de knoop door te hakken. Door er over te praten, nou ja chatten, ben ik erachter gekomen dat ik toch wel echt homo was.

Toen kwam wel het moeilijkste moment, het vertellen van je ouders. Ik was op vakantie, alleen bij mijn oma. Maar moest 1 dag naar huis. En mijn vader zou mij weer terug brengen. In de auto heb ik het verteld. Hij was blij dat ik het had verteld. Want hij wist het al wel langer, maar hij had er expres nooit naar gevraagd. Omdat mijn vader wou dat ik er zelf mee zou komen. In het begin had hij er wel wat problemen mee, maar ondertussen, bijna 1 jaar later, niet meer. Toen nog mijn moeder.

Mijn ouders zijn gescheiden. Na de vakantie ben ik een weekend naar haar toe gegaan. Ik wist alleen niet hoe ik erover moest beginnen. Totdat ik een opmerking maakte, die een ander tegen mij had gemaakt over een meisje. Met als antwoord dat ik liever jongens had. En toen was het gelukt. Het enigste wat ik nog maar hoefde te zeggen was JA. En deed dit ook. Ook zij was totaal niet verbaasd. Ze had mij al wel een aantal malen over de maanden er naar gevraagd. Maar toen heb ik het altijd ontkent. Maar dat hoefde nu niet meer.

Bedenk altijd: Je ouders zijn de personen die je in vertrouwen moet kunnen nemen. En doe dit ook. Er is een grote kans dat ze al wel heel sterke vermoedens hadden. En ze niet verbaasd zullen reageren. En juist blij zijn dat je eerlijk er over bent tegen hun. Dit is ook voor hun fijn. Dan weten zij ook dat je geen dingen achter hun rug om hoeft te doen. Gun ze ook de tijd, voor als ze geen vermoedens hebben, om erover na te denken. En het te accepteren. Vaders hebben er meestal meer moeite mee dan moeders, maar gun hun en je zelf tijd om het te accepteren.
Doe hier je voordeel mee. Groeten, Alexander.

Coming-out van Pascal.
Rond mijn 10e ontdekte ik dat ik zowel jongens als meiden leuk vond, en ik accepteerde mijn gevoel. Vanaf die tijd ging ik graag naar school. Er zat een leuke jongen, en een leuk meisje in de klas. Ik was 'verliefd' en dat voelde fijn. Verder wist ik niet wat ik met het gevoel kon doen, maar ik genoot er wel van.

Toen ik 12 was kreeg ik seksuele gevoelens. Hoewel ik meisjes nog steeds leuk vond, werd ik voornamelijk nieuwsgierig naar jongens. Ik fantaseerde over jongens als ik met mezelf bezig was, en verlangde naar wat meer. Aan de ene kant vond ik het fijn om op zowel jongens als meisjes te vallen, aan de andere kant wist ik dat het lastig zou kunnen worden in de toekomst. Een moeilijke, en lange periode brak aan. Ik was biseksueel, wat moest ik nu?

Toen ik 16 was 'spookte' ik het een en ander met jongens uit. We trokken en pijpten elkaar, en dat beviel me heel goed. Ik vond jongens lekker, en zij mij. Toen ik kort voor mijn 18e verliefd werd op een vriend, heb ik dat mijn moeder verteld. Dat was mijn eerste coming-out. Mijn moeder zei dat ze het al wist, maar vond dat ik daar zelf mee moest komen. 'Als jouw gevoel goed zit, en dat jouw keuze is, ga er dan voor,' waren haar woorden.

Mijn moeder heeft me altijd gesteund in wat ik wilde. Het was voor mij een opluchting, maar ik was er nog niet. Hoe zou de rest van mijn familie reageren? Omdat ik al blij was dat mijn moeder het wist, liet ik het er maar bij.

Op mijn 23ste verjaardag ging ik op mezelf wonen. Ik kon doen wat ik wilde, en deed dat ook. Ik ging vaak uit, sprak met mannen af, en ging zelfs naar parenclubs. Ik vond het fijn om vrijgezel te zijn, en te kunnen doen wat ik wilde. Na een jaar kwam ik via via in contact met een leuke dame. Het klikte, en we kregen al snel een relatie. Nadat deze relatie uit was, kreeg ik opnieuw een relatie met een vrouw. Ook deze relatie hield geen stand.

Ik was 25 toen ik een vaste relatie met een mannelijke collega kreeg. Het was een serieuze relatie, en ik besloot om voor de rest van mijn familie 'uit de kast' te komen. De meesten reageerden positief. Met mijn vriend had ik ruim 6 jaar een relatie, en zijn als goede vrienden uit elkaar gegaan. Ik blijf nu lekker vrijgezel. Ik geniet van het leven, en dat bevalt me prima!

Mijn tip voor jongeren: Als je weet dat je homo of bi bent, neem je moeder in vertrouwen. Moeders weten het over het algemeen al van hun kind, zijn voelen dat. Toch hoor ik vaker dat moeders wachten tot hun kind er zelf mee komt.

Coming-out van Wolfje88.
Hellow. Ik heet Kevin, ben 18 jaar en woon in Rotterdam. Afgelopen weekend ben ik voor mijn bisexualiteit uitgekomen. Af en toe hoor en lees ik verhalen van een comingout, en wat voor problemen dat met zich meebrengt.

Maar mijn verhaal is eigenlijk niet zo. Het is dus niet zo spannend, maar vind het toch wel waard om op het internet te zetten. Laat ik nu dus maar eens beginnen...

Ik ben, tot zover ik weet, van jongs af een hetro geweest. Tot mijn 18de jaar. Ik begon toch wel een beetje nieuwsgierig te worden. Nieuwsgierigheid, en daar bleef het bij. Die nieuwsgierigheid begon toch wel een beetje aan mij te knagen. Ik wilde het gewoon meemaken hoe het is om seks te hebben met een jongen.

Ik ging een beetje op zoek, en zo kwam ik op deze site. Maar zodra ik deze site had gevonden, heb ik er eigenlijk verder niets meer mee gedaan. Ik kende namelijk iemand in mijn directe omgeving, een jongen die biseksueel is!

Op een avondje ging ik bij hem een film kijken. Eindelijk was het zover, ik bleef bij hem slapen. Nou, ik ga niet alles vertellen wat er die nacht is gebeurd want dat valt onder 18+ categorie. Na die ervaring was ik er wel tevreden mee.

Ik had het eindelijk een keer meegemaakt en wilde het ook daarbij laten. Niet dat het een vervelende ervaring was, het tegenovergestel juist, het was geweldig! Maar het hoefde voor mij niet nog een keertje. Tot een paar maanden later (2 weken geleden dus).

Toen begon ik toch goed na te denken. Jongens begonnen mij wat meer op te vallen, en ik zag af en toe toch wel eens een jongen die ik zag zitten. Die nieuwsgierigheid kwam terug, en werd zelfs groter. Toen herinnerde ik me ineens deze site.

Ik ging er weer op. De chat sprak mij meteen aan. Ik ging erop en het beviel me enorm. Het is gezellig en ik ging een beetje rondvragen. Ik kreeg voornamelijk te horen dat het nog wel zou komen, dat ik homo of bi zou worden. Nou, ik met mijn eigenwijze hoofd er natuurlijk tegenin.

Een week later sprak ik wel anders. Ik was inderdaad bi! Het was een hele opluchting om dat tegen mezelf te zeggen, en ik voelde me er wel goed bij. Meteen de eerste vrijdag zou ik het tegen mijn vrienden vertellen. We zaten dus allemaal in de kroeg, en ik gooide het er gewoon uit. Iedereen vatte het positief op. Een beetje dollen en geintjes maken natuurlijk, maar iedereen accepteerde het wel. Ik was dus helemaal blij.

Zondag zou ik weer langs mijn ouders gaan, en ik was het ze van plan te vertellen. Zondag ochtend had ik mijn moeder aan telefoon dat ik die avond even langs zou komen, en dat ik ze wat moest vertellen! Nou mijn moeder nieuwsgierig en wilde het eigenlijk meteen weten. Ze vroeg moeteen of het met mijn liefdesleven te maken had. Nou, dacht ik, ik vertel het maar meteen. Dus ik meteen vertellen dat ik biseksueel ben.

Wat mijn moeder toen zei zal ik nooit meer vergeten, 'Ik zag het allang aankomen, het verbaast me dat je het nu pas verteld.' Nou ik wist niet wat ik hoorde! Moedersinstinct noemen ze zoiets, he. Alles was dus goed. Mijn moeder, stiefvader en broertje accepteerde het en waren er heel erg makkelijk over. Ik had het wel al verwacht marejah het is altijd een beetje spannend he als je het verteld.

Nu was er nog èèn ding over. Mijn echte vader. Mijn vader is zelf homofiel dus dat moest geen probleem zijn dacht ik. Een maandag kwam hij weer thuis. Ik lag nog te slapen want het was een wild weekeinde geweest. Dus een maandag in de avond werd ik wakker.

Ik liep naar zijn kamer toe en begon gewoon met hem te praten. Voordat ik de kamer uitliep zei ik: 'Owjah nog iets, Ik ben trouwens biseksueel.' Hij reageerde gewoon hetzelfde als mijn moeder! 'Ik had de laatste weken al een beetje het vermoedden.' Wat een dolle boel allemaal, zeg! Ze wisten het nog eerder dan ikzelf!

Dat was eigenlijk het hele verhaal. Hopelijk vonden jullie het een beetje boeiend en misschien zie ik je wel op de chat! Oi!!!!!!!!!!!!!!!

Coming-out van Ralf.
Ey iedereen! Ik heb pas (5 dagen geleden) mijn coming-out gehad. Zo weet ik nog alles heel goed. Een half jaar geleden was ik een tijdje lang verliefd op een jongen in een parallelklas, maar ja, dan komt de vraag, is ie ook homo of niet, en het vragen is `t lastigst, dus heb ik het toen ook nog niet gedaan, en `t laten rusten (wat eigelijk heel stom was) Na een tijdje begon ik me aan mezelf te ergeren, waarom moet ik zo zijn? Waarom moet ik het eigelijk mensen vertellen?

Wie kan ik het vertellen? Toen ik op deze site kwam, en een paar verhalen had gelezen, wist ik meteen hoe ik mijn coming-out ging aanpakken. opeens kon ik het niet meer in me houden, en ben het voorzichtig tegen m'n beste vrienden gaan zeggen, en kijken hoe ze reageerden. gelukkig reageerden ze allemaal heel normaal, en sommigen vonden het zelfs leuk om een homo in je vriendenkring te hebben. Maar toen kwam de vraag waar ik bang voor was. Weten je ouders het al? Echt iedereen vroeg dat.

Ik zei dus nee en daarom dacht ik 'zij moeten het ook weten, maar ja hoe? Ze zijn al zo antihomo als wat.' Zeg een woord over de gay-pride en je hebt ze op de kast. Ze leven echt nog ver in de middeleeuwen, waar homo's werden verbannen. Iets wat misschien ook meespeelde, was dat mijn pa leraar was op mijn school en dat is natuurlijk een schande! Ik hoorde de roddels nu al. 'Eey ken je die zoon van ****? die is homo!'

De week nadat ik het tegen mijn vrienden had gezegd, gingen we op vakantie en ik dacht, nu komt het moment dat ik het ga zeggen. Na lang nagedacht te hebben over hoe ik dat zou brengen, heb ik het dan een keer `s morgens gezegd. Gewoon, mam en pap, uhmm, ik val niet op meisjes maar op jongens. Er viel even een hele diepe stilte. Na een halve minuut zei mijn ma, nou dat zal dan wel. Leuk dat we het nu al weten. Daarna gingen we weer door met ons ontbijt. Later toen we onze koffers gingen inruimen kwamen de bekende vragen zoals; Hoe weet je dat zo zeker? en heb je een vriendje?( waar ik maar 'nee' op heb geantwoord [leek me het beste] en gelukkig accepteerden ze dat ik zo was.

Na al die vragen te hebben beantwoord, merkte ik dat ik rustiger werd, ik hoefde eindelijk niet meer te doen alsof ik hetero was en kan eindelijk mezelf zijn. Nu ben ik wie ik ben, iemand die trots is op zijn geaardheid en die ervoor uit durft te komen. echt, iedereen, vertel het gewoon aan je beste vrienden, daarna gaat je comingout vanzelf.

Ik weet niet waarom, Maar van binnen in mij weet ik het. waarom moet mij dit overkomen, het is niet al te erg maar toch. Ik zit er toch mee opgekropt, niemand hoeft het te weten. Het is mijn hele leven, Het laat je niet gaan. Je voelt je minderwaardig en je bent bang. Vooral dat mensen erachter komen, wie ik ben, wat ik ben en waarom ik er ben. Niemand hoeft dit te lezen, als iemand erachter komt, dan, zou ik me niet meer kunnen laten zien. Het is een soort ziekte, je weet niet meer wat je moet doen.

Het zit binnen in mij, het kan er nooit meer uit. Ik kan er toch niks aan doen, maar ja. Ik ben wie ik ben en ik ben wat ik ben. Ik begin er trots op te worden. Dat rare gevoel binnen in mij, dat gevoel dat niet veel mensen hebben, maar 1 op de 9. Ik weet het en iedereen mag het weten! I`m gay, so what? Ik ben er trots op!!! grzz. ralf308 [6 aug. 2007]

Coming-out van Martijn27.
Dag in dag uit ben ik aan het acteren, niet dat het mijn beroep is maar ik ben homo. Homo in de grote boze hetero wereld waar ik probeer bij te horen.

Na veel zoeken op het internet over coming-out kwam ik boys2boys tegen en heb daar eerst veel gelezen. Het duurde enkele weken voordat ik ook eens de chat probeerde. Eerst wat voorzichtig rondkijken en beetje op de achtergrond tot ik ontdekte dat het er best gezellig was en er ook serieuze gesprekken kunnen worden gevoerd.

Om eerlijk te zijn zag ik er gewoon naar uit om 'S avonds weer eens te chatten en niet meer te hoeven acteren hier kon ik mijzelf zijn. In eindeloze gesprekken met de admins is mij verteld dat ik altijd mezelf kan zijn als ik het maar wil. Na lang twijfelen en veel praten met de admins heb ik toch maar een afspraak gemaakt met mijn moeder, ik zou het vertellen had ik besloten.

Het was zover mijn moeder kwam langs, de deurbel ging kriebels in mijn buik. Nog voordat ze haar jas had opgehangen was het woord eruit 'sorry mams dit heb ik je al heel lang willen vertellen ik ben homo' Ze was even stil en hing haar jas op gaf me een kus en zei lachend 'Daar hoef je toch geen sorry voor te zeggen.'

Het voelde werkelijk fantastisch ik hoefde niet meer te acteren, het was eruit en ze begreep me ook nog. We hebben lekker gepraat over werkelijk alles en nu ruim een maand later voel ik me nog steeds fantastisch. Ik ben de admins erg dankbaar voor het geven van het laatste zetje. Je moet het uiteindelijk zelf doen en het is niet eenvoudig maar voelt werkelijk fantastisch, ik had het echt veel eerder moeten doen.

Coming-out van Draakje.
Ik ben een jongen van 19 jaar en ik ben homoseksueel. 26 april 2007, is de dag waarop ik uit de zogenoemde 'kast' kwam. Maar voordat het zover was, ging er heel wat aan vooraf. Ik heb de site www.boy2boy.nl gevonden en daar zag ik: 'chatten' staan. Hier ben ik op ingegaan.

Ik durfde eigenlijk helemaal niet, maar omdat je gevoel het toch meestal van je verstand wint, ga je erin. Hierin kwam ik gelijk al in gesprek met een Admin. Deze man heeft mij veel dingen verteld en ik begon hem al heel erg te vertrouwen het werd erg gewoon voor mij om met hem te praten over de dagelijkse dingen. Ik heb hem alles verteld, voor zover ik wist waar ik stond.

Ik heb hem al mijn gevoelens verteld en hij heeft hier altijd zorgvuldig naar geluisterd en hij heeft me in deze tijd gesteund. Ik voelde me elke dag zekerder worden van mijn homoseksualiteit. Na een tijdje in de chat te hebben gesproken met 3 specifieke mensen, besloot ik dat het tijd werd mijn ouders in te lichten.

Aangezien ik altijd tegen mijn ouders had gezegd dat ik meiden, lekkere dingen, vond en eigenlijk verkeerde signalen naar ze had gestuurd werd het heel moeilijk voor mij om het ze te vertellen. Daar komt nog bij, dat mijn broer, altijd fel tegen homoseksuelen was.

Hij had altijd zoiets van; het is vies, het hoort niet! Dus een heel uitgesproken mening. Dit telde natuurlijk ook mee in mijn coming-out en de duur hiervan. In de week van 26 april 2007, ging alles fout bij mij en met mijn gezondheid. Ik had de griep, ik kwam net bij de dokter vandaan die geen goed nieuws had; ik had of namelijk een verstijfde rugspier, of ik had een hernia, hier kreeg ik dus vrijwel een hele apotheek voor mee.

Ik had dus een rotweek. Toen ik zelf dacht: 'erger als dit kan het toch niet.' Toen heb ik het me moeder verteld. Ik zei tegen me moeder, dat ze maar even op de stoel moest gaan zitten, want ik had, dacht ik, schokkend nieuws. Ik vertelde me moeder dat ik dus op mannen viel.

Op dat moment zaten we huilend aan de eettafel. Ik heb haar toen alles verteld. Ik vertelde alles over de site en over de mensen met wie ik had gesproken. Mijn moeder reageerde gelukkig heel erg positief, ze vond het jammer dat ik het alleen zo laat bracht. Ze vertelde me ook dat ze het heel erg jammer vond dat ze nu geen kleinkinderen van mij zou krijgen, daar moesten we allebei toen ook weer om huilen, maar dat zij positief gestemd was vond ik het aller belangrijkste.

Het luchtte erg op, dat ik het nu eindelijk had verteld. Ik voelde of er een last van me schouders was gevallen. Maar ja, ik heb een moeder en een vader, dus ik wist dat ik het hele verhaal nog een keertje moest vertellen. Die bewuste middag, heb ik de hele dag gesproken met een andere Admin van de site.

Hij heeft mij gerust gesteld en daardoor vond ik de rust in mezelf terug. Rond het uur dat me vader thuis zou moeten komen werd ik weer heel erg zenuwachtig. Ik zei tegen me vader dat ik hem iets moest vertellen. Ik kon het moeilijk uitspreken, ik was namelijk heel erg bang voor de reactie van me vader.

Ik zei het uiteindelijk en me vader antwoordde met: 'Nou, ik ben trots op je dat je ervoor uit komt.' Dit deed mij zo goed, dat ik me gelijk weer opgelaten voelde. Na het vertellen, kreeg ik de, vond ik, gebruikelijke vragen: Heb je al een vriendje? Heb je al eens seks gehad? Etc.

Ik vond dit niet erg en heb overal antwoord opgegeven. Die avond had ik nog iemand die het nog moest weten; mijn broer. Dit was voor mij de moeilijkste opgave en ik durfde het helemaal niet. Toen me broer die avond bij ons thuis kwam, vroeg die of wij nog een nieuwtje hadden. Waarop me vader antwoordde dat hij wel een heel groot nieuwtje had. Ik had met me vader afgesproken dat hij, me broer zou voorbereiden op mijn coming-out omdat ik echt niet durfde.

Dus mijn vader had het mijn broer verteld. Ik kreeg de volgende dag een heel lieve sms van me broer en ben die avond ook gelijk naar hem en zijn vriendin toegegaan en heb alles verteld. Mijn broer was erg trots op me en hij zou me voor eeuwig en altijd steunen waar hij dat kon.

Deze reactie had ik totaal niet verwacht, aangezien hij altijd tegen homo's was. Na de gesprekken was ik erg opgelucht. Ik voel me nu ook weer vogelvrij, wetend dat ik de steun van me ouders en mijn broer heb. Bij dezen wil ik de mensen van boy2boy.nl ook heel erg bedanken voor hun steun.

Coming-out van Dripple.
Yoowz! Mijn naam is Robbert, nu 22 jaar. Ik heb mijn coming-out op mijn 17e gehad. Toen ik op de Mavo (4e klas) zat wist ik al dat ik op jongens viel. Er liep een hele leuke jongen, maar een andere jongen die op die school zat vond hem ook leuk. En heeft dat tegen hem gezegd. Dat viel toen niet in goede aarde.

Ik heb dit toen voor me gehouden. Gelukkig was het eindexamen er toen bijna. Ik ben daarna op vakantie geweest, en werd smoorverliefd op een jongen. Heb het er toen heel moeilijk mee gehad omdat ik het niet vertellen kon.

Uiteindelijk heb ik het aan mijn beste vriendin verteld. Zij reageerde heel erg positief 'Wat maakt het nou uit dat je homo bent! Je blijft de zelfde hoor!' Heb heel vaak met haar gepraat, denk wel dat het een maand of 3 geduurd heeft.

Uiteindelijk heb ik het aan mijn zusje verteld, die schrok wel, maar heeft het uiteindelijk wel geaccepteerd. Daarna mijn moeder, die had het wel verwacht, maar schrok wel een beetje. Daarna aan mijn vader, dat vond ik het moeilijkste, want hij had al een aantal keren reactie gegeven op homo's en dan op een negatieve manier.

Toen ik het vertelde wist ie niet wat ie er mee aan moest, uiteindelijk heeft ie het ook geaccepteerd. Ook mijn vriendjes die ik gehad heb, dat geldt voor iedereen die ik het verteld heb.

Het enige wat ik jullie mee kan geven, het vertellen is maar een moment, maar wat je er voor terug krijgt is een heel leven! Ik wens dat -nadat jullie dit verhaal gelezen hebben- jullie een prettige comingout hebben!

Het C.O.C
Het C.O.C geeft je de mogelijkheid om eens lekker uit te gaan en anderen te ontmoeten die ook gay, bi, of lesbish zijn. COC Nederland komt al sinds 1946 op voor de belangen van lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders (LHBT's). Wij zetten ons in voor gelijke rechten, emancipatie en sociale acceptatie van LHBT's in Nederland en in het buitenland. COC beschikt als een van de weinige LHBT-organisaties ter wereld over een speciale consultatieve status bij de Verenigde Naties. Bezoek de website van C.O.C Nederland Overal in Nederland zijn regionale COC-verenigingen. Ook bij jou in de buurt!

Catherine talkshow: 'Ik ben 13, homo en wil er niet meer over liegen.'
Catherine talkshow: 'Ik durf niet te vertellen dat ik homo ben.'

Dion: 'Iedereen denkt dat ik homo ben.'

Hierbij deel ik met jullie mijn 'uit-de-kast-kom' verhaal en vraag ik weer aandacht voor de acceptatie van homoseksualiteit en bied ik mijn hulp en advies aan aan degene die nog uit de kast moeten komen.

Jochem van Gelder over zijn zoon. 'We wisten dat hij anders was dan de oudste. 'Het is een leuke homo geworden.'

Back to top